Ήρθε επιτέλους η στιγμή να προτείνω ένα βιβλίο από έναν αγαπημένο μου συγγραφέα, τον Ηaruki Murakami. Το βιβλίο, λοιπόν, που διάβασα πρόσφατα έχει τίτλο “Σκοτώνοντας τον Κομεντατόρε” και αποτελείται από δύο τόμους.
Ο κεντρικός ήρωας του βιβλίου είναι ένας ζωγράφος, κάπου στα τριάντα του, ο οποίος έχει καταλήξει να κάνει προσωπογραφίες για να βγάλει χρήματα, ώστε να μπορεί να ζήσει άνετα με την σύζυγο του. Όμως, όλα αυτά θα αλλάξουν όταν θα χωρίσει και θα αρχίσει ένα ταξίδι κυριολεκτικά και μεταφορικά. Ένα ταξίδι χωρίς συγκεκριμένο προορισμό, ένα ταξίδι εσωτερικής ανακάλυψης και αμφισβήτησης. Σε αυτό το ταξίδι λοιπόν, θα γνωρίσει νέα άτομα που θα περιπλέξουν την ιστορία, θα αντιμετωπίσει “δαίμονες” του παρελθόντος και θα ζωντανέψουν πρόσωπα… μέσα από τους πίνακες.
“Οι ζωές μας πράγματι φαντάζουν αλλόκοτες και μυστηριώδεις όταν τις εξετάζουμε εκ των υστέρων”
Όπως πάντα ο Μουρακάμι κατάφερε να με κάνει να βυθιστώ στο κόσμο και στη ζωή του πρωταγωνιστή, να ακούσω, να παρατηρήσω να μυρίσω και να δω τα πάντα μέσα από τις αισθήσεις του, με έκανε να κλάψω - ειδικά στα σημεία που θυμάται τα παιδικά χρόνια με την αδερφή του-. Η πένα του Μουρακάμι και σε αυτό το μυθιστόρημα είναι αδιαμφισβήτητα μεθυστική.
“Κανείς μας δεν είναι ολοκληρωμένος. Όλοι είμαστε ένα έργο σε εξέλιξη”
Παρόλα αυτά, οφείλω να παραδεχτώ πως στο συγκεκριμένο μυθιστόρημα σε κάποια σημεία, κάπως κουράστηκα και ένιωσα πως έκανε κοιλιά, κάνοντας τεράστιες περιγραφές παραπάνω από το συνηθισμένο (ο Μουρακάμι φημίζεται για τις μακροσκελείς περιγραφές του). Επίσης, έχοντας ήδη διαβάσει το “Νορβηγικό Δάσος”, “ Ο Άχρωμος Τσακούρο Ταζάκι” και “Τις μικρές ώρες” νιώθω πως σε αυτο το βιβλίο, σε σύγκριση πάντα με αυτά τα βιβλία, δεν ένιωσα τόσο έντονα την αίσθηση μοναξιάς και την έντονη παρουσία του θανάτου, στοιχεία που προσωπικά με έκαναν να ερωτευτώ την γραφή του.
Το μυθιστόρημα είναι πολύ καλό και το προτείνω ανεπιφύλακτα σε όσα άτομα θέλουν να έχουν ένα ωραίο μυθιστόρημα για συντροφιά, τις περασμένες ώρες της ημέρας και τις στιγμές μοναξιάς και ξεκούρασης. Σίγουρα για εμένα δεν είναι η καλύτερη στιγμή του συγγραφέα, αλλα εάν δεν έχεις ακόμα διαβάσει κανένα βιβλίο του Μουρακάμι το συγκεκριμένο είναι μια πολύ καλή αρχή!
Μάιρη Αποστολοπούλου
